Το πώς θα επηρεαστούν οι εγχώριες εξελίξεις και ισορροπίες ύστερα από τη σαρωτική επικράτηση του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ αποτελεί από χθες το νέο προσφιλές θέμα συζητήσεων και αναλύσεων στους πολιτικούς καφενέδες και τους κομματικούς διαδρόμους…
Αυτό δεν περιορίζεται μάλιστα μόνο στον χώρο της Ν.Δ., όπου βεβαίως οι επιπτώσεις, λόγω και της κυβερνητικής ιδιότητας, αναμένονται πιο άμεσες. Απλώνεται σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, λαμβάνοντας υπόψη τους βαθύτερους λόγους και τα κριτήρια που καθόρισαν την εκλογική συμπεριφορά των Αμερικανών ψηφοφόρων.
Με απλά λόγια, δεν είναι μόνο ο Κ. Μητσοτάκης που πολύ σύντομα θα υποχρεωθεί να ξανασκεφτεί εάν όντως έχει ταχθεί στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Είναι και οι άλλες κομματικές ηγεσίες, που -όσο και να στρουθοκαμηλίζουν ορισμένες- θα δουν από εδώ και πέρα αντίστοιχα διλήμματα να θεριεύουν.
Πέραν της αντίθεσης στη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στις πολεμικές συρράξεις και κυρίως στην Ουκρανία, η αντισυστημική τάση -με ό,τι αυτή ενσωματώνει- αποδείχθηκε κυρίαρχη στην αμερικανική κοινωνία. Ο υψηλός πληθωρισμός και η ακρίβεια, η παράνομη μετανάστευση και η ανασφάλεια, η woke ατζέντα και ο στρεβλός δικαιωματισμός, η δαιμονοποίηση της κλιματικής κρίσης και οι μύθοι της πράσινης ανάπτυξης, η απομάκρυνση από το «έθνος-κράτος» και η υποταγή στην οργουελική «μεγάλη επανεκκίνηση» είναι ζητήματα με οριζόντια διαστρωμάτωση. Σε ολόκληρο το φάσμα…
