πάθη Έπεα και marketing πτερόεντα

 

Ο Δήμος παρέλαβε την προμελέτη για το Τούνελ του Κάστρου της Ναυπάκτου  !!!

Γράφει & σχολιάζει ο Λούκουλος

Eίναι τελικά καλό οι παραστάσεις on camera συνοδευόμενες με εντέχνως καλογραμμένα δελτία τύπου να παρουσιάζονται στο πόπολο κάθε τρεις και λίγο. Είναι η αντιγραφή του ναζιστικού δόγματος Γκέμπελς "πες-πες-πες,  όλο και κάτι θα μείνει..." !!!

Ακούς για απλότητα και έρχεσαι αντιμέτωπος με την έπαρση , ακούς για ανάγκη προχωρήματος και βλέπεις τα πιο παλιά υλικά του μοντερνισμού του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα.
Το κυριότερο μέσα από έναν ξέχειλο και εξεζητημένο συναισθηματισμό καταβάλλεται κάθε δυνατή φλυαρία να αποσιωπηθεί η πραγματική φύση των ανθρώπων που μας διοικούν, η άμεση συμμετοχή και συνυπευθυνότητά τους σε όσα τραγικά βιώνει ο τόπος.

Η όλη κατάσταση θυμίζει το  “Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, θα τον τρελάνουμε τον φίλο” δηλαδή τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο της ανερμάτιστης φαντασιοκοπίας και ψευτο-υπέρβασης της πραγματικότητας μέσα από μια στεγνή και κούφια επανάληψη με ωραίες λέξεις και φαντασιόπληκτες προτάσεις ...

Και ειδικά όταν αυτή η έκφραση έχει μαζί της όλα τα θεσμικά εχέγγυα αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για την γλυκιά, υπνωτική πρόταση της εξουσίας για λήθη και παράδοση, εδώ και τώρα. 

Λέει π.χ. ο δήμαρχός μας στο εν λόγω δελτίο τύπου μεταξύ άλλων πολλών και τούτο:  "Οι εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη Διοίκηση του Δήμου χτίζεται μέρα με τη μέρα και περνά μέσα από το σύνολο των παρεμβάσεων, μικρών και μεγάλων."  (ακριβές αντίγραφο) - Είδατε ποιος μιλάει??? 

Οταν λοιπόν ο Αριστοφάνης έδινε ένα ανησυχητικό τέλος στις Όρνιθες του, αφήνοντας να αιωρούνται οι υποψίες μιας νέας μορφής τυραννίας δεν ήταν πιο μπροστά και από τους αντικαθεστωτικούς της Σοβιετικής ένωσης, ούτε από τον Όργουελ και τον Χάξλευ , ήταν όπως όλα τα ανήσυχα και ερευνητικά πνεύματα συνεπής ως προς την αλήθεια που του εμφάνιζε τόσο το κοινωνικό γίγνεσθαι όσο και επαγωγές της αδέσμευτης καλλιτεχνικά σκέψης του. 

Αυτό το τέλος που δίνει ο καλλιτέχνης, εμείς το αλλάζουμε κατά το δοκούν ενός ιδιότυπου λαϊκιστικού ελιτισμού. Και σαφώς τα έργα του Αριστοφάνη έχουν μια υφή παραμυθιού – “κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ΄ ακούς γλυκότερα ” – αλλά από την άλλη ο μέχρι μοχθηρίας ορθολογισμός του δεν του επιτρέπει να γίνονται παραμύθια της Χαλιμάς, όπως στην προκειμένη περίπτωση του δήμου μας... 

Τι μας πλασάρουν άραγε σήμερα οι πολιτικοί αλιγάτορες της Αιτωλικής Αναπτυξιακής για να δικαιολογήσουν την εκεί παρουσία τους, αλλά και για να μας χαϊδέψουν τ' αυτιά  με ό,τι αυτό συνεπάγεται; ... 

Mας πλασάρουν μια "πλαστική - plastic εκδούλευση"   για ατσάλινα νεύρα ....

ακόμα άλλο ένα στήσιμο μπρος στις κάμερες για 

ικανοποίηση του αιθεροβάμονος κοινού. 

Η μελέτη φυσικά θα ίπταται μέχρι και την προεκλογική

περίοδο, ώσπου αίφνης τότε θ' ακουστεί απ' τους

πολιτικούς παραμυθατζήδες  κι ο καθιερωμένος δημοτικός ύμνος  "δεν μας έφτασε 

ο χρόνος, δώστε μας άλλη μια τετραετία" ,  γνωστό τοις πάσι φυσικά

αυτό το άσμα!  Το παίζει  η δική τους πολιτική μπάντα  κάθε 4 χρόνια για να χορεύει ο κοιμώμενος ψηφοφόρος στους ήχους των αχρήστων...

Τουτέστιν, "Μας δουλεύουν & μας επεξεργάζονται δολίως & αγρίως"!!!

Πάθη Έπεα και marketing πτερόεντα!!!

Με τις υγείες μας ...