Γυναικοκτονίες ...

 Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα το μόνο που γίνεται μετά από κάθε γυναικοκτονια είναι μια επόμενη. Πόσες ακόμα;

___________________________________________________________________________

 

 Γράφει η Τζένη Κριθαρά:

 

Τα μόνα πρωτόκολλα που τηρούνται είναι αυτά των γυναικών, κύριε Χρυσοχοΐδη // (Το μήνυμα των αρμόδιων προς όλες τις φοβισμένες ή ήδη σακατεμένες γυναίκες σε όλη την Ελλάδα είναι ένα: μείνετε σιωπηλές, μείνετε αόρατες!..)…

Όχι μόνο δεν είναι η πρώτη φορά που η ανικανότητα και η αδιαφορία της αστυνομίας οδηγούν σε μία γυναικοκτονία, αλλά δεν πρόκειται να είναι και η τελευταία. Δεν πρόκειται για πρόβλεψη ή χρησμό, αλλά για την νομοτελειακή κατάληξη της λειτουργίας ενός συστήματος το οποίο γεννά, αναπαράγει και συγκαλύπτει το έμφυλο έγκλημα. Όταν στην βάση αυτού του συστήματος βρίσκεται μία πολιτική ηγεσία που κοστολογεί την ανθρώπινη ζωή à la carte – με γνώμονα ίδια συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις-, όταν αυτή η πολιτική ηγεσία συντηρείται και καταχειροκροτείται από ένα μιντιακό σύστημα που βρίθει σεξιστικών και βίαιων αναπαραστάσεων και όταν αυτό το μιντιακό σύστημα προπαγανδίζει επικίνδυνα στερεότυπα σε μία εξαθλιωμένη κοινωνία, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο: η ανισότητα. Σε όλες τις εκφάνσεις της.

Για παράδειγμα, ανισότητα είναι να έχει κάποιος έναν αστυνομικό να του κουβαλάει τα ψώνια στο mall επειδή είναι πολιτικός/οικονομικός/δημοσιογραφικός παράγοντας, αλλά να μην έχει αστυνομικούς το Α.Τ. μίας ολόκληρης περιοχής με υψηλή εγκληματικότητα γιατί δεν είναι και τόσο… χάι (Μενίδι, Άνω Λιόσια, Άγιοι Ανάργυροι…). Ανισότητα είναι, επίσης, να έχει κάποιος ένα περιπολικό μονίμως παρκαρισμένο έξω από το σπίτι του και κάποιος άλλος να μην μπορεί να βρει περιπολικό ούτε σε αστυνομικό τμήμα (!). 

 

Πολύ συχνά, η ανισότητα αποκτά και πρόσωπο. Το βράδυ της Δευτέρας αυτό το πρόσωπο ήταν η 28χρονη Κυριακή. Η νεαρή γυναίκα από τους Αγίους Αναργύρους έγινε ένα από τα πολλά θύματα γυναικοκτονίας που τα έκαναν όλα σωστά: ένιωσε απειλή, έφυγε, απευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής της, έκανε καταγγελία και ζήτησε προστασία για να επιστρέψει στο σπίτι της. Τα είχε κάνει, επίσης, όλα σωστά μερικά χρόνια πριν: χώρισε τον κακοποιητικό τότε σύντροφό της και μετέπειτα δολοφόνο της, κατήγγειλε τον βιασμό και την εις βάρος της βιαιοπραγία και πρόσεχε να μην ξαναβρεθεί κοντά του. Έτσι είδε το βράδυ της Δευτέρας ότι βρισκόταν κάτω από το σπίτι της.

 

Στην περίπτωση της Κυριακής, δεν μπορούν να βγουν οι απανταχού χειροκροτητές της πατριαρχίας να ρωτήσουν γιατί δεν έφυγε, γιατί δεν τον κατήγγειλε ή μήπως τον προκάλεσε. Η 28χρονη κοπέλα δολοφονήθηκε με πέντε μαχαιριές μπροστά στο φυλάκιο του αστυνομικού τμήματος από τον άνθρωπο που είχε πάει να καταγγείλει. Η Κυριακή – που ως γυναίκα είχε να αντιμετωπίσει σε όλη της την ζωή την έμφυλη ανισότητα – βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανισότητα μέχρι και την τελευταία στιγμή, σε σημείο που της κόστισε την ζωή. 

 

Και έχουμε τον αρμόδιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να επικαλείται στις δηλώσεις του μετά την γυναικοκτονία κάποια γενικά και αόριστα πρωτόκολλα, με τα οποία – λέει- ότι έχουν εκπαιδευτεί οι αστυνομικοί για την διαχείριση περιστατικών έμφυλης βίας. «Θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο εφαρμόστηκαν τα πρωτόκολλα», είπε ο υπουργός την ώρα που πέραν της ΕΔΕ, έχει διαταχθεί και εισαγγελική έρευνα για τυχόν ποινικές ευθύνες αστυνομικών.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: τέτοιου είδους πρωτόκολλα ΔΕΝ υπάρχουν! Ούτε αρμόδια υπηρεσιακή ομάδα έχει συσταθεί, ούτε συγκεκριμένη μεθοδολογία έχει υιοθετηθεί. Τα μόνο πρωτόκολλα που υπάρχουν και τηρούνται ευλαβικά είναι αυτά που έχουμε «θεσπίσει» οι γυναίκες μεταξύ μας: κρατάμε πάντα τα κλειδιά στο χέρι όταν περπατάμε μόνες μας το βράδυ, τηλεφωνούμε πάντα στην μαμά/ στην κολλητή/ στην αδερφή μας όταν φεύγουμε ή όταν φτάνουμε κάπου, δείχνουμε πάντα στις φίλες μας την φωτογραφία και το όνομα αυτού με τον οποίο βγαίνουμε, ενημερώνουμε πάντα για το πού βρισκόμαστε και έχουμε πάντα τον νου μας ποιος στέκεται πίσω μας/μπροστά μας/δεξιά μας/ αριστερά μας όταν βρισκόμαστε στο μπαρ/στο μετρό/στον δρόμο.

 

Στο πλαίσιο αυτού του … πρωτοκόλλου, μία σερβιτόρα από την Ηλιούπολη κατάφερε πριν τρία χρόνια να σώσει ένα 19χρονο θύμα trafficking. Χωρίς όπλο, χωρίς στολή, χωρίς περιπολικό, χωρίς πολλή σκέψη. Παρατήρησε τα σημάδια βίας σε ένα 19χρονο κορίτσι και της ψιθύρισε πως εάν κινδυνεύει, θα την βοηθήσει. Όπως αποδείχθηκε, το κορίτσι κακοποιείτο από τα 11 χρόνια του από τον ίδιο του το πατέρα και όταν την είδε η σερβιτόρα της καφετέριας ήταν αιχμάλωτη ενός αστυνομικού που την εξέδιδε. 

 

Άλλα πρωτόκολλα δεν υπάρχουν. Είναι ντροπή και ασέβεια προς όλα τα θύματα γυναικοκτονιών στην χώρα μας να ξεστομίζονται τέτοιες κουβέντες. Στην χώρα που προσβάλλεται από την ροζ σημαία της εικαστικού Γεωργίας Λαλέ, οι γονείς της Κυριακής έμαθαν για την γυναικοκτονία της κόρης τους το βράδυ της Δευτέρας από τις πρωινές εκπομπές της Τρίτης! Και αυτό είναι ένα μήνυμα των αρμόδιων προς όλες τις φοβισμένες ή ήδη σακατεμένες γυναίκες σε όλη την Ελλάδα: 

μείνετε σιωπηλές, μείνετε αόρατες!