Άλλη μια χρονιά διαπιστώνω οδεύοντας προς το Πάσχα πόσο ο ελληνικός
λαός έχει απομακρυνθεί από την Ορθοδοξία μας. Οι πασχαλιάτικες κάρτες
που δημιουργήθηκαν και φέτος ήταν ακόμα πιο αποχριστιανοποιημένες από
κάθε άλλη φορά. Καμία αναφορά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου
μας, κανένα σημάδι του Σταυρού, και πλέον δεν είδα και καμία εικόνα από
παραδοσιακά σύμβολα της Λαμπρής που βλέπαμε συνήθως τέτοιες μέρες. Μόνο
ανιμιστικές εικόνες, με λαγούς, κοτόπουλα και εικόνες της άνοιξης, λες
και είμαστε στην εποχή του Χαλκού και δοξάζουμε τον θεό Ήλιο. Οι ευχές
μεταξύ των ανθρώπων που ακούω μένουν στο άχρωμο «καλές εορτές».
Αποφεύγουν οι συνάνθρωποί μας να λένε τη λέξη «Ανάσταση» ή «Πάσχα». Οι
άλλες συνήθειες που είχαμε, όπως ο στολισμός, η βαφή αβγών στα σπίτι και
η ετοιμασία των παραδοσιακών εδεσμάτων της εορτής, αρχίζουν να
σπανίζουν, αφού η βιομηχανοποίηση και ο ατομικισμός αμβλύνουν την
επιθυμία μας να συμμετέχουμε σε παραδόσεις. Μια αόρατη λαμπρή!
Με μια επιφύλαξη πως όλη αυτή η δυσάρεστη εμπειρία που μοιράζομαι σε
σχέση με τον εορτασμό της Ανάστασης ίσως και να οφείλεται στο γεγονός
ότι ζω στο βαριά αστικό περιβάλλον της Αθήνας, και με την ελπίδα ότι σε
επαρχιακά μέρη αυτό το φαινόμενο που περιέγραψα είναι ελάχιστο ή και
μηδαμινό, διακρίνω ότι η σταδιακή αποχριστιανοποίηση του πληθυσμού μας
αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη διατήρηση της ταυτότητας του έθνους μας.
Ποια είναι η λύση σε αυτό πρόβλημα; Είναι πολύ δύσκολη η απάντηση. Ο
υλισμός, η ελευθεριότητα και ο ατομικισμός της εποχής μας δεν νικιόνται
με κρατικές παρεμβάσεις ή κάποιο γενικότερο σχέδιο. Αποτελεί ευθύνη του
καθενός μας να αντιταχθεί μέσω της Ορθοδοξίας μας απέναντι στο κοινωνικό
αυτό κύμα σταδιακής παρακμής.
Δεν χαρίζεται εύκολα ο χριστιανισμός, ο οποίος όχι μόνο ιστορικά
βρήκε το πρόσφορο αρχικό έδαφος διασποράς του μέσω του έθνους μας πριν
από δύο χιλιάδες έτη, αλλά και έδεσε με το συλλογικό DNA μας ακαριαία.
Γιατί στη θέση του Χριστού δεν θα έρθει μια «γαλήνια αθεΐα», όπως θα
ονειρεύονταν αφελώς πολλοί διανοούμενοι της Αριστεράς, αλλά το
πιθανότερο είναι ότι θα εγκαθιδρυθεί κάποια θεότητα της Ανατολής, που
δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντά και την ταυτότητά μας.
Αποτελεί ατομικό μας καθήκον να προστατεύουμε τα χριστιανικά μας έθιμα
και με θάρρος να προάγουμε τις ορθόδοξες αρχές μας. Καμία ντροπή δεν
υπάρχει στο να στέλνουμε κάρτες με απεικόνιση της Ανάστασης και να
ευχόμαστε με γλυκύτητα «Καλό Πάσχα».
__________________________________
Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου
∆ιδάκτωρ Πληροφορικής
