Βρισκόμαστε στο 1973.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε προχωρήσει σε πέντε κινήσεις που είχαν έναν κρίσιμο αντίκτυπο εντός και εκτός της χώρας:
1. Είχε αποφασίσει να προχωρήσει στην άντληση πετρελαίου στα κοιτάσματα που ευρέθησαν στον Πρίνο στην Καβάλα, χωρίς την άμεση συμπόρευση με τις "7 αδελφές" εταιρείες πετρελαιοειδών, πράγμα που δυσαρέστησε σφόδρα τα "καρτέλ του Πετρελαίου" σε ΗΠΑ και Μεγ.Βρετανία.
2. Είχε ανακοινώσει ότι μέσον υπολογισμού των κοιτασμάτων δεν θα ήταν το Δολάριο Αμερικής αλλά η ...Ελληνική Δραχμή, πράγμα που την καθιστούσε ένα αναβαθμισμένο νόμισμα, σπάζοντας ένα status αποδεκτό ακόμα και από την πλημμυρισμένη σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή.
3. Προωθούσε την πολιτική κατάσταση σε ένα δρόμο που σύντομα θα οδηγούσε στην αποστρατικοποίηση του Καθεστώτος και την πολιτικοποίησή του, έστω με την απουσία του Κ.Κ.Ε. ή της προμετωπίδας του της Ε.Δ.Α., πράγμα που δημιούργησε μεγάλη δυσφορία στους φανατικούς που υπήρχαν στους κόλπους του, ιδία δε στους κατώτερους και ελαφρώς ανώτερους αξιωματικούς (Λοχαγούς, Ταγματάρχες).
Αυτοί ήταν πεπεισμένοι ότι ο Παπαδόπουλος και "η φουρνιά" των αξιωματικών που ήλθαν στο προσκήνιο με την 21η Απριλίου 1967, είχαν εκτραπεί από την πορεία που είχαν χαράξει "η Επανάστασις" και αλληθώριζαν προς τους "σάπιους" πολιτικούς....
4. Η κατάσταση στην Κύπρο παρέμενε στάσιμη, με τον Μακάριο να προχωρεί σε απροκάλυπτες διώξεις κατά Ελλαδιτών Αξιωματικών και Εθνικοφρόνων Κυπρίων πολιτών και πολιτικών.
Η τότε Κυβέρνηση Μαρκεζίνη τηρούσε στάση αναμονής απέναντι στο Μακάριο, αρνούμενη μετά το φιάσκο του '72 (το πραξικόπημα που δεν έγινε ποτέ) να κινηθεί εναντίον του, φοβούμενη συμπαιγνία ΗΠΑ, Αγγλίας και Τουρκίας που θα οδηγούσε σε αλυσιδωτές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο νησί.
Ήταν ξεκάθαρο: ο Παπαδόπουλος δεν θα συναινούσε σε μια βίαιη ανατροπή του Μακαρίου αναλογιζόμενος τις συνέπειες.
5. Η υπακοή στα κελεύσματα των ΗΠΑ δεν ήταν πλέον δεδομένη, με αποκορύφωμα την άρνηση του Παπαδόπουλου να παράσχει Στρατιωτικές διευκολύνσεις μέσω Κρήτης στους Ισραηλινούς - και κατά συνέπεια στις ΗΠΑ - στον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ τον Οκτώβριο του 1973.
6. Η απόφαση του Παπαδόπουλου να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας - που είχε υπογράψει η Ελλάδα, αλλά όχι η Τουρκία και οι ΗΠΑ - αμέσως μετά την παραλαβή των Phantoms, τον Απρίλιο του 1974, όταν ήδη η Ελλάδα θα είχε υπεροπλία και στον αέρα.
7. Η απεξάρτηση από την αγορά των ΗΠΑ αλλά και από την χρήση των Δωρεάν αποθεμάτων της σε οπλικά συστήματα, του Παπαδόπουλου.
Η Ελλάς ξεκίνησε να κάνει αγορές με ιδίους πόρους από Γερμανία (υποβρύχια), Γαλλία (άρματα μάχης, πυραυλάκατοι) κλπ.
Με βάση όλα τα παραπάνω η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη υπό την σκέπη του Γεωργίου Παπαδόπουλου έπρεπε να πέσει....
Μετρούσε μέρες μετά τον Οκτώβριο του 1973!
Και το ήθελαν πολλοί αυτό....
Και πρώτη από όλους η Κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Είχαν άλλωστε άμεσους αντικαταστάτες είτε του Παπαδόπουλου (στην θέση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος) είτε του Πρωθυπουργού.
Επρόκειτο γιά τους Ταξίαρχο Δημ.Ιωαννίδη και τον αμερικανοτραφή Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Το μόνο που έλειπε ήταν η αφορμή γιά την μεταβολή των προσώπων και όχι του Καθεστώτος.
Εκείνη την εποχή ήταν γνωστό τοις πάσι ότι με την χαλάρωση των μέτρων επιβολής του Καθεστώτος, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια από την αναρρίχησή του στην εξουσία και την επίδειξη μέτρων επιείκειας προς τους αντιφρονούντες - με τα γνωστά μέτρα Αμνηστίας (τα οποία γεύθηκε μέχρι και ο παρ' ολίγον δολοφόνος του Γ.Παπαδόπουλου, Αλέκος Παναγούλης) - οι κινήσεις απείθειας και αντίστασης προς το Καθεστώς είχαν ενταθεί.
Πρωτεργάτες οι καθοδηγούμενοι από Αριστερές ευρισκόμενες εν παρανομία οργανώσεις, φοιτητές και σπουδαστές.
Τα γεγονότα της Νομικής πριν λίγο καιρό ήταν προοίμιο του τι θα επακολουθούσε όταν οι συνθήκες θα ήταν ώριμες.
Και η ωρίμανση ήλθε στα μέσα Νοεμβρίου του 1973 όταν οι φοιτητές του Ε,Μ,Π, αποφάσισαν να ζητήσουν δυναμικά από την Κυβέρνηση περισσότερα κονδύλια για την Παιδεία και κάποιες άλλες δευτερεύουσας σημασίας ρυθμίσεις.
Ξεκίνησαν με την κατάληψη του Ιδρύματος.
Το καθεστώς παρακολουθεί αμήχανο.
Πιστεύει ότι όλα είναι μιά νεανική "τρέλλα" που σύντομα θα ξεφουσκώσει....
Εδώ μπαίνουν τα μεγάλα ερωτηματικά που ταλανίζουν και εμένα αλλά και πολλούς άλλους ιστορικούς ερευνητές.....
- Ποιοί ήταν αυτοί που έδωσαν το σύνθημα, αυτή η Φοιτητική Διαμαρτυρία με καθαρά Εκπαιδευτικά αιτήματα και χαρακτήρα, να μετασχηματιστεί την δεύτερη ημέρα (16η Νοεμβρίου) σε Εξέγερση κατά του Καθεστώτος, στην οποία πλέον συμμετείχαν όχι μόνο φοιτητές και σπουδαστές αλλά και οικοδόμοι, υπάλληλοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άλλοι φορείς (όλοι μη θετικά διακείμενοι στο καθεστώς);
- Ποιός ήταν αυτός ο δάκτυλος που μιά αυθόρμητη διαμαρτυρία την μετάλλαξε σε εξέγερση;
- Γιατί η επίσημη φοιτητική οργάνωση του ΚΚΕ, κατήγγειλε αμέσως την εξέγερση ως ΚΥΠατζίδικη προβοκάτσια (άσχετα αν τώρα χύνει δάκρυα σεβασμού στους "ηρωικούς νεκρούς") ;
- Πως ολόκληρο καθεστώς με τις Μυστικές Υπηρεσίες και τις Τηλεπικοινωνίες στην διάθεσή του, επέτρεψε την εκπομπή του σήματος του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού σταθμού, αρκετή ακόμα ώρα μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο του Ιδρύματος;
- Γιατί απλά δεν κατέβαζε τους "διακόπτες" το Καθεστώς στο Πολυτεχνείο προκειμένου να πιέσει τους εξεγερμένους;
- Γιατί επετράπη σε όποιον ήθελε να περνάει από τον Αστυνομικό κλοιό και να εισέρχεται στον χώρο του Πολυτεχνείου, πριν ακόμα οι φοιτητές κλείσουν τις πύλες του Ιδρύματος;
- Τα γεγονότα και πως θα εξελίσσονταν τα ήξεραν οι παλαιοκομματικοί πολιτικοί (Καραμανλής, Μαύρος, Κανελλόπουλος κλπ);
Οι απαντήσεις δεν είναι ξεκάθαρες ακόμα...
Ίσως τα χρόνια που πέρασαν δεν είναι πολλά και πολλοί πρωταγωνιστές γνωστοί και αθέατοι να ζουν ακόμα και να κρατούν το μυστικό της 16ης Νοεμβρίου 1973 τόσο ασφαλισμένο ώστε είναι αδύνατον να βγεί στην επιφάνεια...
Άλλωστε οι βασικοί πρωταγωνιστές της τότε εξέγερσης, εξαργύρωσαν την δράση τους εκείνο το τριήμερο με βουλευτικούς και υπουργικούς θώκους, κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή της χώρας τις επόμενες δεκαετίες και εν πολλοίς αποτελούν και τον βασικό αίτιο της σημερινής κατάντιας του χρεωκοπημένου Νεοελληνικού Κράτους-οπερέττας!
Μερικά παραδείγματα; Παπουτσής, Λαλιώτης, Δαμανάκη, Τζουμάκας, Ανδρουλάκης, Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Λαζαρίδης και λοιποί αστέρες....
Οι πραγματικοί ιδεολόγοι της εξέγερσης τότε, δεν εξαργύρωσαν ποτέ τις ώρες που πέρασαν στα κλειστά κάγκελα του Ιδρύματος εκείνο το τριήμερο και παρέμειναν στην αφάνεια....
Το αποτέλεσμα;
Το καθεστώς διαχειρίστηκε λάθος την κρίση που δημιούργησε η εξέγερση του τριημέρου και παρόλο που εντός του Ιδρύματος δεν υπήρξε κανείς νεκρός από την είσοδο του Στρατού στο Ίδρυμα γιά την βίαιη καταστολή της, δυστυχώς οι απώλειες σε νέους ανθρώπους δεν αποφεύχθηκαν στους γύρω δρόμους στο κέντρο της Αθήνας και βέβαια σε κάποιους από τους όμορους δήμους.
Θεωρώντας οι σκληροπυρηνικοί του καθεστώτος ότι πλέον ο Παπαδόπουλος δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τις αντιδράσεις απέναντι στο Καθεστώς, μιά εβδομάδα μετά το ανατρέπουν και αποστέλλουν μιά διμοιρία Λοκατζήδων με αρχική εντολή να τον εκτελέσει αλλά μετά από άρνηση του επικεφαλής αξιωματικού να εκτελέσει μιά τέτοια διαταγή που δόθηκε από τον ίδιο τον Ιωαννίδη, τον έθετε σε κατ'οίκον περιορισμό και αυτόν (τον Γεώργιο Παπαδόπουλο) και τους συνεργάτες του.
Το παλαιό στρατιωτικό καθεστώς πλέον έχει καταρρεύσει προς χάριν του νέου στρατιωτικού καθεστώτος.
Ενός καθεστώτος που θα πειθαρχήσει απόλυτα στα κατώτερα κλιμάκια των πρακτόρων της CIA και θα αποδειχθεί ανίκανο να αντιληφθεί, γιά ποιό λόγο επελέγη να κυβερνήσει την Ελλάδα γιά ένα περίπου εννιάμηνο ακόμα!
Γιά να δημιουργήσει την κρίση στην Κύπρο με το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και διά της επακολουθείσης Τουρκικής Εισβολής εξ αυτού, θα επέρχετο η πτώση του, ώστε να επανέλθει η παλιοκομματική νομενκλατούρα της προ-Επαναστατικής εποχής στα Πολιτικά πράγματα της χώρας, με τον μανδύα της "Αποκατάστασης της Δημοκρατίας"....
Μιάς "Δημοκρατίας" που τα αποτελέσματά της ζούμε μέχρι και σήμερα.....
Τα ερωτηματικά αμείλικτα:
* Eίναι αλήθεια ή ψέμα ότι το καθεστώς τις ημέρες των γεγονότων ήταν αποστρατικοποιημένο;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη προχωρούσε προς την φιλελευθεροποίηση της πολιτικής σκηνής με την προκήρυξη εκλογών;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι το Πολυτεχνείο δεν έριξε καμιά Χούντα, παρά έφερε στο προσκήνιο την μετάλλαξή της, στην πιό αισχρή και προδοτική της μορφή;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου η χώρα θα έβαινε προς εκλογές με ένα καθεστώς που δεν ήταν πιό ελεύθερο ούτε πιό καταπιεστικό σε σχέση με τα καθεστώτα των κυβερνήσεων που προέκυψαν μετά τον Συμμοριτοπόλεμο (για κάποιους "εμφύλιο") του 1945-49;
* Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι αν δεν γινόταν το Πολυτεχνείο δεν θα είχαμε τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, που είχαν σαν αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή και την κατοχή από τους Τούρκους του 37% του νησιού, μετά από φόνους, ωμότητες και προσφυγοποίηση των Κυπρίων;
Σιχαίνομαι τους κατευθυνόμενους Ακαδημαϊκούς, Εκπαιδευτικούς, Δημοσιογράφους και κάθε λογής παραπληροφορητές (μηδέ των τυχάρπαστων πολιτικάντηδων εξαιρουμένων), γιά την διαχρονική από την Μεταπολίτευση και μετά, συνεχή διαστρέβλωση της Ιστορίας της χώρας μας...
Μιά διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως νεκρές κοπέλες εντός του Πολυτεχνείου από δήθεν βολές Λοκατζήδων κάποιες οι οποίες στο τέλος αποδεικνύονταν ότι ήταν στην πραγματικότητα μορφές από αφίσες σε διαφημίσεις σαμπουάν, μια διαστρέβλωση που παρουσιάζει ως αξιόπιστο μάρτυρα έναν στρατιώτη, που ήταν πλήρωμα του γνωστού άρματος που έριξε την πύλη του Ιδρύματος, ο οποίος μετά την απόλυσή του από το Στρατό ενετάχθη ενεργά στο ΚΚΕ, (περίπτωση Στρατιώτη Σκευοφύλακα) κλπ κλπ...
Αυτοί είναι οι χείριστοι των χειρίστων....
Διότι πωλούν στους Έλληνες μιά πλάνη... ένα ψέμα... γιά να συντηρούν την ασημαντότητά τους!
Γιατί το Πολυτεχνείο δεν ήταν Παλλαϊκή εξέγερση... Παλλαϊκή εξέγερση ήταν η 3η Σεπτεμβρίου 1843 που ανάγκασε τον Όθωνα να δώσει Σύνταγμα στο Λαό...
Κι ας το διαφημίζουν έτσι τα "παπαγαλάκια" της Μεταπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου