Τσαλακωμένη αλαζονεία, στραπατσαρισμένο ηθικό, ακούραστη βλακεία…

 

Γράφει ο:   Δημήτρης Τζανακάκης

Ο όρος «διαπλοκή» μπήκε στη δημόσια συζήτηση από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Την κατηγόρησε για την πτώση της κυβέρνησής του το 1993. Είχε μιλήσει ακόμη και για χρηματισμό. Αποδείξεις δεν προσκόμισε. Σε προηγούμενη φάση όμως είχε συνεργαστεί μαζί της στενά και για να εξουδετερώσει τον προαιώνιο αντίπαλο του Ανδρέα Παπανδρέου και για να γίνει πρωθυπουργός και για να ενισχύσει οικονομικά το κόμμα του. Υπήρξε θύτης, έγινε θύμα. Η εκδίκηση της Ιστορίας.

Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν άλλοι όροι, όπως εκδοτικό κατεστημένο, επιχειρηματικά συμφέροντα, εξωθεσμικά κέντρα, παρακρατικοί μηχανισμοί. Δεν έχουν εξαφανιστεί, τους επικαλούνται κατά καιρούς κυβερνήσεις, κόμματα, δημοσιολόγοι και στοχαστές, αλλά την πρωτιά έχει κατακτήσει και δεν απειλείται η λέξη «διαπλοκή».

Είναι βαρύγδουπη. Είναι ευρύχωρη. Είναι εσκεμμένα ασαφής και δεν υποχρεώνει όσους την εντάσσουν στη ρητορική τους να γίνουν συγκεκριμένοι. Είναι κάτι σαν τη λέξη «σύστημα», η άλλη δημοφιλής λέξη που λέει τα πάντα και τίποτα. Οι γενικότητες βολεύουν τους πολιτικούς. Τους επιτρέπουν να ισχυρίζονται ότι εμείς τα λέμε φόρα παρτίδα, εμείς προειδοποιούμε και γι’ αυτό έχουμε μπει στο στόχαστρο των σκοτεινών κύκλων. Οταν όμως τους καλείς να ρίξουν φως για να βγουν από τα σκοτάδια οι ύποπτοι κύκλοι και τους ζητάς να ξεμπροστιάσουν τους ραδιούργους, να πουν δηλαδή ονόματα και να δώσουν διευθύνσεις, οι περισσότεροι σφυρίζουν αδιάφορα. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις αλλά δεν δίνουν αυτές τον τόνο.

Η σχέση της Δεξιάς με τη διαπλοκή στην εκδοχή της που περιλαμβάνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ήταν και είναι ερωτική. Με τα περισσότερα. Τα κυρίαρχα. Μεγάλο πάθος και από τις δύο πλευρές. Συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Οχι χωρίς ανταλλάγματα. Τίποτα σ’ αυτό το πεδίο δεν γίνεται δωρεάν. Δούναι και λαβείν. Ή, για να το πω αλλιώς, «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν». Η Δεξιά ως κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τη διαπλοκή κι αυτή με τη σειρά της κάνει ό,τι μπορεί για να δικαιολογήσει τις πολιτικές της κυβέρνησης και να δυσφημήσει τους πολιτικούς αντιπάλους της. Σε ακραίες περιπτώσεις είχαμε και περιστατικά απείρου κάλλους ή για να ακριβολογήσουμε επιθετικής ασχήμιας και εθελοντικής υποδούλωσης. Πετάει ο γάιδαρος, αν το λέει η κυβέρνηση. Η νύχτα γίνεται μέρα. Η τριχιά, τρίχα. Η κριτική στον επικεφαλής του κόμματος των ιδιοκτητών της χώρας είναι αδίστακτος λαϊκισμός. Οι άλλοι είναι κατσαπλιάδες, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, είναι άθεοι, έχουν σχέσεις με τρομοκράτες, τα πιάνουν από ξένα καθεστώτα, προδίδουν την πατρίδα και στήνουν σκευωρίες. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούσε το ερωτευμένο ζευγάρι. Οι όποιες αντιθέσεις προέκυπταν στην πορεία, άλλοτε σοβαρές, άλλοτε αστείες, λύνονταν στα κρυφά με τη μεσολάβηση τρίτων παραγόντων, για λόγους προστασίας και των δύο μερών.

Δεν φοβούνται ότι θα έχουν μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη αν παραβιάσουν τους νόμους, αν γράψουν τους κανονισμούς στα παλαιότερα των πολυτελών υποδημάτων τους. Οι μερακλήδες εισαγγελείς και δικαστές είναι μειοψηφία και όποιος(α) τολμήσει να ξεπεράσει τα όρια και διανοηθεί να κάνει το καθήκον του (της) θα το πληρώσει πανάκριβα. Οι ατίθασοι στη γωνία. Οι υπάκουοι στις υψηλότερες θέσεις. Φοβούνται όμως την κατακραυγή του κόσμου. Προσπαθούν να τον παραπλανήσουν, να τον φοβίσουν, να τον χειραγωγήσουν για να μην έχουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Εχουν μάθει και η Δεξιά και η διαπλοκή από τις άσχημες στιγμές τους στο μακρινό παρελθόν. Η περίοδος της Αποστασίας το 1965 ήταν το κακό παράδειγμα. Με τις χοντράδες που έγιναν εξετέθησαν κόμματα, πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης, πρεσβείες και οι λοιπές δυνάμεις που έκαναν κουμάντο στον τόπο. Τα πλήθη κατέβηκαν στους δρόμους, αμφισβήτησαν δυναμικά τις ισορροπίες, κατεδάφισαν συμφωνίες κορυφής και διεκδίκησαν μαχητικά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ευτυχώς για τη Δεξιά και τη διαπλοκή της εποχής, δυστυχώς για τη χώρα, τη λύση έδωσε η ένστολη συνιστώσα της συντηρητική παράταξης.

Η σχέση ήταν αδιατάρακτη από το 2016 που ανέλαβε τις τύχες της Ν.Δ. ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γνώρισε μέρες δόξας και αμοιβαίου οφέλους από το 2019 που επέστρεψε στην κυβέρνηση. Τα όποια σκιρτήματα αυτονομίας κάποιων μέσων ενημέρωσης αντιμετωπίστηκαν με διάφορους τρόπους. Στην αρχή με απειλές, στη συνέχεια με δώρα. Το τελευταίο διάστημα όμως υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Γιατί; Μα η δεύτερη τετραετία δεν ξεκίνησε καλά για τη Ν.Δ. Η αντίδρασή της στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες κατώτερη των περιστάσεων. Οργή παντού. Η αδυναμία της να αντιμετωπίσει την ακρίβεια έχει ξεσηκώσει και τους οπαδούς της. Η εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των υποκλοπών αμαύρωσε το μυώδες γόητρο που έστηνε μεθοδικά. Οι ευθύνες της για το έγκλημα των Τεμπών δεν ήταν δυνατόν να κρυφτούν. Και ήρθε το στραπάτσο των ευρωεκλογών. Τι να κάνουν και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης; Μερικά άρχισαν την κριτική. Τι συμπέρασμα βγάζουν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του; Οτι υπάρχει σχέδιο για ανατροπή της κυβέρνησης. Δράστης; Η διαπλοκή. Το θράσος τους απύθμενο. Τσαλακωμένη αλαζονεία, στραπατσαρισμένο ηθικό, ακούραστη βλακεία.

…

- Εκείνο το θέμα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, που υποτίθεται πως είναι ο στόχος και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το ΠΑΣΟΚ, πού βρίσκεται; Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν αν θα υπάρχουν. Στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι πρόεδροι ασχολούνται με άλλα. Κουβεντολόι άφθονο για τα εσωτερικά τους στα δύο κόμματα. Επί της ουσίας; Πέρα βρέχει.....