Γράφει
ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*
«Στη
ζωή μου»
έγραψε στα ταξειδιωτικά του ο μεγάλος
συμπατριώτης μας που τα έργα του
διαβάζονται σε όλες σχεδόν τις χώρες
του πλανήτη, ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι
πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν
τα ταξίδια
και τα ονείρατα.,,»
Τη
φράση αυτή του Κρητικού δημιουργού την
βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω
εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και
κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα
ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα
ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις
τέλειωσε.
Είμαστε
μια καλή παρέα, όλα τα μέλη στην «τρίτη»
(κατ΄ ευγενή ευφημισμό και γενναιόδωρα
αποκαλούμενη και «χρυσή ηλικία»)
μετρώντας πολλές γενέθλιες επετείους
μετά την συνταξιοδότηση, όλοι με παιδιά
και εγγόνια αλλά κανείς ακόμη με
δισέγγονα...
Συνηθίζουμε
όταν βρισκόμαστε θυμοσοφικά να αναλύουμε
τα τρέχοντα γεγονότα σε Εθνικό και
Διεθνές επίπεδο (τρεις της παρέας ζήσαμε
κάποια χρόνια της ζωής μας εκτός Ελληνικών
συνόρων για σπουδές και εργασία) οπότε
έχουμε, πέραν της κλασικής ιδιομορφίας
των Ελλήνων να διαθέτουν άποψη «επί
παντός επιστητού» τον αντικειμενικά
διαπιστωμένο «λόγο» για ενασχόληση με
τα Διεθνή...